Dag 4: Fun, fun, fun!
Na een vroeg ontbijtje checkten we uit bij het hotel en stapten we in de busjes, op weg naar een bijzondere dag.
We werden ontvangen in een grote conferentiezaal en zagen dat deze al gevuld was met vele prachtige kinderen en begeleiders. Onze ogen zochten elkaar en de eerste blikken van herkenning werden al gedeeld.
Dit waren niet zomaar kinderen…het zijn kinderen die ondersteund worden in één van de Compassion projecten door de Muskathleten. Door het schrijven van brieven en het sturen naar foto’s is er al veel contact geweest het afgelopen jaar en nu was het moment van dé ontmoeting bijna daar.
We prezen God met prachtige liederen en luisterden naar inspirerende getuigenissen van voormalig gesponsorde kinderen. Zij zijn door de projecten en het contact met hun sponsor aangeraakt door Jezus Christus. Ze zijn veranderd en hebben kansen gekregen. Nu mogen zij werken als leraar, pastoor of directeur. De verhalen bemoedigden ons enorm en het enthousiasme om elkaar nu écht te ontmoeten werd alleen maar groter.
Tijdens de plaspauze voor het “officiële” moment zochten velen elkaar dus al op. Soms was het nog wat onwennig en was het een ingetogen high-five, soms hoorde je lichte kreetjes van vreugde gevolgd door een dikke hug. “It’s so good to finally see you!” en “I don’t know what to say, I am so overwhelmed” zijn een aantal veelgehoorde zinnen.
De ontmoetingen waren als wolkjes liefde die zich verspreidden door de ruimte.
Een mooi moment om te noemen is de spontane ontmoeting tussen Rianne en 20-jarige Gwenn. Ze hebben elkaar nu een jaar lang brieven en foto’s gestuurd en hadden allebei amper geslapen vannacht van de gezonde spanning. Gwenn heeft altijd de droom gehad om Rianne te ontmoeten en heeft nu samen met haar begeleider stad en land afgereisd om deze dag aanwezig te kunnen zijn. Rianne heeft op haar beurt ook al weken uitgekeken naar dit moment en heeft de hele ochtend al gezocht naar Gwenn maar kon haar nog niet vinden. Nietsvermoedend liepen ze beide naar het toilet tot ze elkaar in het vizier kregen. Een vreugdesprong, grote glimlach en vele knuffels volgden. “Oh, wat brengt de Heer dit toch allemaal mooi bij elkaar”, aldus een geëmotioneerde Rianne. De rest van de dag heeft een diepe indruk achter gelaten op beide partijen.
Alsof al deze ontmoetingen nog geen hoogtepunt op zich waren stond ons een verrassing te wachten. De conferentiezaal lag namelijk naast een funpark…en om dus een onvergetelijke herinnering met elkaar te maken bezochten we dit park en probeerden we alle attracties uit. Vele stoere kinderen en Muskathleten lieten hun racekwaliteiten zien in de botsauto’s, overwonnen hun angst in de achtbaan of haalden een verfrissend nat pak in de watertaxi. Als de ontmoeting van zojuist nog wat ongemakkelijk was, was het ijs nu zeker gebroken.
Want oh, wat werd er een plezier gemaakt. Waar je ook keek, overal zag je stralende gezichten. Iets wat deze kinderen maar een keer in hun leven meemaken. Wie had dit kunnen bedenken… in je Muskathlonavontuur naar een funpark.
Bij terugkomst in de zaal zagen we vele voldane maar ook
uitgeputte gezichten. We mochten voor elkaar bidden en de zegen over elkaars
leven uitspreken. Wat prachtig om in verbondenheid van dezelfde Hemelse Vader
elkaar te ontmoeten.
Het afscheid was best even moeilijk, maar een ding is zeker, deze dag gaan we
echt nóóit meer vergeten.
In de vier uur durende busreis die volgde werden de verhalen volop gedeeld met elkaar. Het zorgde voor nog meer onderlinge verbinding in de teams.
Wat is deze week toch bijzonder tot nu toe en wat een indrukken hebben we al te verwerken. Het zorgt voor nieuwe vriendschappen en verdieping in de al bestaande relaties.
We zijn onze Hemelse Vader zo dankbaar voor alles wat Hij ons geeft. Hij voorziet en gaat met ons mee alle mooie mensen die we vandaag mochten ontmoeten mee.
Aan Hem alle eer!
