Dag 4: Een reisdag en indrukwekkende getuigenissen

Dag 4: Een reisdag en indrukwekkende getuigenissen

Deze blog is geschreven door Cor & Roel.

Vandaag zijn we van Kigali naar Karongi gereden. En dat was weer een belevenis op zichzelf. We waren met heel de groep stipt op tijd om om 8:20u te vertrekken. Dan zouden we mooi op tijd zijn voor de lunch halverwege de route. Maar omdat de vrachtwagen met al onze spullen moest tanken gingen we wat later, zo rond 8:45u.

Toen we de stad uitreden veranderde gelijk de omgeving. De wegen waren nog wel van asfalt, maar minder goed onderhouden. En de schoongeveegde stoepen maakte plaats voor allerlei gebouwen met de meest uiteenlopende winkeltjes. Het meest opvallend was een matrassenwinkel met een stuk of 50 matrassen op 10 m2.

Na het eten stapten we weer in de bus voor het laatste stuk. Hier zagen we het mooie Rwanda tot zijn recht komen. Prachtige heuvels die maar eindeloos door bleven gaan en waar wij met onze busjes doorheen krioelden. Na een uur of twee komen we aan in Karongi. Het meer doemde op waar we de rest van de week verblijven. De foto’s hieronder spreken tot de verbeelding. Het is een mooie plek.

Aangekomen hebben we ons snel omgekleed voor een trainingsronde. We konden kiezen tussen wandelen of hardlopen. Het hotel uit was het gelijk stijgen en liepen de kuiten gelijk vol. Dat belooft wat voor de sportdag! Het was een mooi voorproefje van wat komen gaat. De omgeving, de kinderen langs de weg die meerennen en high fives geven. Alles spreekt tot de verbeelding

Na deze mooie ronde door het Rwandese landschap, kwamen we terug bij het hotel en sprong de helft van de groep nog even lekker in het meer voor een frisse duik.

Na lekker gedoucht te hebben werden we uitgenodigd voor twee getuigenissen. We hebben geluisterd naar twee inspirerende en indringende verhalen van twee vrouwen uit deze omgeving. Ze vertelde hoe ze, door het werk van Compassion, hersteld konden worden vanuit de zware omstandigheden waar in ze geboren waren. Eerst vertelde de 19-jarige Esther haar verhaal over hoe Compassion haar heeft geholpen. Hoe ze door haar schooltijd heen te kwam, haar studie werd bekostigd en ze geholpen werd om haar eigen bedrijf op te zetten.

Daarna kregen we van Esperanza een inkijk in haar leven. Waar ellende en ellende zich op elkaar stapelde. Ze was 2 toen ze moest vluchten vanwege de genocide. Ze was 8 toen ze haar ouders verloor, vervolgens was zij de ouder voor haar broertje en zusje. Ze was 20 toen ze haar eerste kind kreeg. Het was zo heftig om te horen dat ze haar dochter 5 jaar later verloor aan HIV-aids. Tegelijk getuigde ze over hoe God haar door deze tijden heen heeft geholpen, hoe Compassion op haar pad is gekomen en hoe ze nu weer hoop en perspectief heeft in het leven. We mochten deze twee indringende en schrijnende verhalen aanhoren en samen met hen zingen en mochten we een zegen over ze uitspreken Het was een heftige avond met veel emotie: Hier kwamen we tot de kern van het werk van Compassion. We zijn verdrietig en tegelijk dankbaar dat we deze getuigenissen mochten horen en hopen dat we deze verhalen met ons thuisfront kunnen delen zodat we het belangrijke werk van Compassion kunnen blijven steunen. Daarnaast beseffen we dat in dit leven enorm veel onrecht zullen blijven tegenkomen. Maar ook dat God nu hoop geeft en dit onrecht Zelf in de toekomst recht zal maken.