VRIJdagavond
Na een lange reis zijn we aangekomen in Bariadi op het platteland van Tanzania. De vermoeidheid is van de gezichten af te lezen, dus we maken er geen al te lange avond van. Na het diner neemt Jesse ons mee in 'het worden van een persoon van vrede'. We zien hoe Jezus vanuit een plek van comfort, het meer oversteekt naar een plek van discomfort. Daar is een intense ontmoeting met een bezeten man. In dit verhaal zien we parallellen met onze eigen reis. We hebben comfort achter ons gelaten en zijn overgestoken in gehoorzaamheid. Welke mensen ontmoeten wij? Welke vragen stellen we? Kennen we hun naam? Het zet ons aan om na te denken over welke vrede we de komende dagen meebrengen naar de mensen die we ontmoeten.
ZATERdag
Vandaag mochten we voor het eerst een beetje uitslapen. Rond een uurtje of 8 zijn we klaar voor een nieuwe dag. Vol nieuwe energie gaan we weer in drie groepen uiteen om verschillende projecten te bezoeken.
Dat we veel kinderen gaan ontmoeten, is meteen duidelijk zodra we aankomen. De bus wordt omringd door zo’n honderd kinderen die zingen, juichen en ons welkom heten. Je bent de bus nog niet uit, of er hangen al zo’n tien kinderen aan je armen. Na de gebruikelijke ceremoniële openingen gaan we weer uiteen in verschillende kleine groepjes.
Het afgelopen jaar hebben we als groep geld ingezameld om huizen te bouwen. In de omgeving waar we zijn, worden nog erg primitieve huizen gebouwd. Huizen die het regenseizoen niet overleven. Dit levert gevaarlijke situaties op met soms heftige gevolgen. Veel van de huizen moeten elk jaar weer opnieuw herbouwd worden. Dat kan anders. Daarom helpt Compassion gezinnen in deze omgeving aan sterke woningen van steen en cement. Dankzij de opbrengsten van onze Muskathlon kunnen we hier een hele hoop extra huizen bouwen. En wij mogen helpen!
We maken cement, sjouwen stenen en bouwen mee aan de huizen. Steen voor steen. Schouder aan schouder met de lokale bouwers. En terwijl we bouwen horen we de verhalen van de gezinnen. We horen hoe een familie met vijf kinderen elk jaar het grootste gedeelte van hun inkomen apart moet zetten om na het regenseizoen een nieuw huis te bouwen. Het huis waar wij aan meebouwen zorgt ervoor dat hun inkomen ineens niet meer nodig is voor een nieuw huis elk jaar. Dit is echt een huis van hoop!
In de middag bezoeken de groepen nog andere gezinnen, niet om huizen te bouwen, maar om op huisbezoek te gaan. We leren de sponsorkinderen en hun gezin kennen. We vertellen over onze levens, en zij delen over hun leven. We sluiten af met gebed en laten een stukje van ons hart achter bij de mensen die onze vrienden zijn geworden.
Voor we vertrekken ontstaan er nog overal spontaan sport en spel activiteiten. We spelen voetbal, springen touwtje, doen tikkertje, en hebben enorm veel plezier samen. Overal klinkt gelach en zien we kinderen en volwassenen genieten. We bidden voor elkaar en weer laten we een stukje van ons hart achter bij de kinderen. De vreugde van vandaag nemen we mee in de bus als we aan het einde van de dag weer moe, maar erg voldaan weer naar ons hotel gaan.
P.S, Meer foto's zijn te vinden op het Facebook- en Instagramkanaal van de Muskathlon.
