'Ik kijk uit mijn raam het steegje in. Ik ken ondertussen elke tegel en elk kozijn. Zes dagen per week ben ik in deze kamer, 24 uur per dag. Ik weet soms niet eens meer welke dag het is of hoe laat het is. Ik werk, slaap, eet en ga dan weer aan het werk. Ik kijk nogmaals uit het raam en laat me daarna met een zucht op mijn bed vallen. Het lampje van mijn telefoon licht op: ‘Waarom sta je niet? Ga aan het werk, het geld komt niet vanzelf binnen! Hoeveel klanten heb je al gehad vandaag?’ Het berichtje komt van mijn moeder die tegenover mij een raam huurt en precies kan zien wat ik wel en niet doe. Ik ga overeind zitten en stap weer in mijn hoge hakken. Ze heeft gelijk. Ik ben geen kind meer en er moet geld binnen komen.'
‘'Ga jij eens even aan de kant, kleintje!’ Ruw word ik aan de kant geduwd in ons appartement. Mijn moeder komt binnen met haar nieuwe vriend, een rare kerel waar ik een heel ongemakkelijk gevoel van krijg. Mijn moeder wenkt dat ik naar de woonkamer moet gaan en zelf verdwijnt ze met de man in haar slaapkamer. Het is al laat, maar ik ben nog wakker samen met mijn zusje. Ik ben al zes en kan best even op haar passen. Ineens is er herrie bij de voordeur en stroomt het huis vol met mannen. Mijn zusjes en ik worden opgesloten in een andere kamer en ik hoor hoe de nieuwe vriend van mijn moeder in elkaar geslagen wordt. Er is gegil, gevloek en het geluid van brekende meubels. Mijn zusje en ik kruipen tegen elkaar aan in een hoekje van het bed; we zijn doodsbang. Later help ik mijn moeder met opruimen en schoonmaken.'
‘Nicky, ga even mee naar mijn werk!’ Mijn moeder vindt het niet fijn om alleen te zijn en neemt me regelmatig mee naar haar kamer in de rosse buurt. Ze laat me zien waar ze werkt en hoe de business eruit ziet. Ik ben vijftien en ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig. De andere prostituees moederen over me en laten me zien hoe ze hun nagels lakken en hun haren doen.'
"Mijn moeder geeft me advies: ‘Denk gewoon aan het geld en zet je gevoelens uit. Zie alle klanten als wandelende briefjes van vijftig euro."
‘Mijn moeder heeft veel klanten en verschillende vrienden. De ene man na de andere komt bij ons thuis. Ik weet niet beter. Blijkbaar hoort het zo als je eenmaal volwassen bent. 'Ik wil ook gaan werken’ zeg ik tegen mijn moeder als ik twintig ben. Na een periode van internaten woon ik nu weer bij mijn moeder. Ik wil niet meer terug naar school, ik wil geld verdienen en mijn moeder helpen waar ik maar kan. Ze heeft het moeilijk en de rekeningen blijven maar binnen komen. Ze steunt steeds meer op mij. Eigenlijk voel ik me niet haar dochter, maar meer haar beste vriendin. Ze aarzelt even als ik zeg ook als prostituee te willen gaan werken maar ze neemt me dan toch mee naar de rosse buurt. Nederlandse meisjes zijn daar zeker welkom. Het voelt eigenlijk heel vertrouwd omdat ik er al zo vaak ben geweest. Toch zal het dit keer heel anders zijn, omdat ik zelf aan het werk ga. Ik ben erg nerveus en durf de rode gordijnen niet open te doen. Mijn moeder geeft me advies: ‘Denk gewoon aan het geld en zet je gevoelens uit. Zie alle klanten als wandelende briefjes van vijftig euro.’
'Ze heeft gelijk. Hoewel het begin moeilijk is en ik me vies voel, went het werk snel. Ik leer de knop om te zetten en ik leer hoe ik mannen naar binnen krijg en zo snel mogelijk weer naar buiten. Mijn wereld wordt steeds kleiner. Ik zie alleen nog maar mijn moeder en een paar andere prostituees. De ene dag in de week dat ik thuis ben, lig ik in bed met de gordijnen dicht. Vriendinnen heb ik niet meer. Dit is blijkbaar het enige waar ik goed in ben en wat ik kan. Na een tijd verhuis ik naar de rosse buurt in Amsterdam. Ik heb gehoord dat daar meer geld te verdienen is en ik huur daar een raam. Maar het loopt niet echt goed. Ik wil niet meer en ik kan niet meer. Ik voel me boos, gestrest en heel erg alleen. Maar wat moet ik?'
‘Hoi, hoe gaat het? Wij komen van het Scharlaken Koord, maatschappelijk werk. Mag ik je een kaartje geven?’ Die middag staan er twee vrouwen voor mijn raam. Ze zijn anders dan de rest van de buurt en leggen vriendelijk uit wat ze komen doen. Ze vertellen dat hun organisatie een uitstapprogramma heeft voor prostituees en dat ze me kunnen helpen om een ander leven op te bouwen. Als ik belangstelling heb, tenminste? Ik knik voorzichtig en neem hun kaartje aan. Een week later staan ze er weer en ik hoor dat ze hier vaker komen. We praten met elkaar en ik krijg een telefoonnummer. Die avond neem ik een beslissing die mijn leven radicaal heeft veranderd. Ik besluit te stoppen met de prostitutie en stuur een bericht naar de maatschappelijk werker die ik op straat heb leren kennen. Ze reageert bijna direct en nodigt me uit om samen een kop koffie te gaan drinken.'
'Inmiddels ben ik anderhalf jaar verder. Er is heel veel gebeurd in die tijd. Ik ben nooit meer terug gegaan naar de rosse buurten en ik ben definitief gestopt. Er moest veel worden geregeld en ik heb de hulp gekregen die ik nodig had. Ik woon nu op mezelf en ben los gekomen van mijn moeder. Ik maak nu mijn eigen keuzes en draai mee bij Second Step, de tweedehandswinkel van Scharlaken Koord. Daar heb ik voor het eerst geleerd dat ik wel iets waard ben, dat ik wel meer kan dan achter een raam staan en dat ik er mag zijn. Voor het eerst van mijn leven heb ik echte vriendinnen gemaakt en heb ik meer rust gekregen na alles stress en spanning van de afgelopen jaren.'
'Zonder hulp had ik het niet gered. Praktisch niet omdat er zoveel papieren geregeld moesten worden, maar ook emotioneel niet. Het was zo bijzonder om een plek te vinden waar ik welkom was. Een plek om zoveel nieuwe dingen te leren zodat ik mijn leven echt opnieuw mocht beginnen: vrij van prostitutie en verkeerde relaties. En ik heb nog meer geleerd. Tijdens de vakantie met Second Step deelnemers, heb ik besloten dat God wel bestaat. Tijdens een gebed heb ik besloten mijn leven aan Hem te geven. Ik had veel stress en vragen in mijn hoofd maar toen we gingen bidden verdwenen die. Ik kreeg rust en vrede en weet dat ik bij Hem hoor. Ik ben niet meer alleen!'
