Dag 7: Het hart van de Vader
In dit blog neemt een van onze deelnemers, Wichert, ons mee in haar ervaringen op dag 7 van de Muskathlon.
De gebeurtenissen van de afgelopen dagen voelen als een rollercoaster. Gedachten en beelden flitsen door mijn hoofd en ik probeer ze een beetje te ordenen. De mensen die we deze dagen ontmoeten, leven vaak tussen vrees en hoop. Tussen mooie momenten, maar ook diepe dalen. De schrijnende verhalen van extreme armoede en de vreselijke dingen die in deze omgeving door rebellen zijn uitgevoerd, maken diepe indruk.
Splagchnizomai. Dat is de Griekse term waar we aan het begin van de reis tijdens een devotion uitleg over kregen. Het betekent dat je zoveel verdriet en compassie voelt voor wat je hoort en ziet dat er iets ‘scheurt’ binnen in je. Je maag draait er (soms bijna letterlijk) van om. En dat gebeurt hier steeds weer. Je voelt onrecht en onmacht. Maar het woord betekent ook: strijdbaar. En dat zijn veel mensen hier óók. Ondanks extreme omstandigheden maken ze er het beste van. Het zijn vooral de moeders die strijdbaar zijn en niet opgeven om een betere toekomst voor hun kinderen te krijgen. Veel vrouwen zorgen alleen voor hun kinderen, omdat vader is vertrokken of geen verantwoordelijkheid neemt.
Gelukkig zijn er ook mannen die wél verantwoordelijk nemen en een voorbeeld zijn voor anderen. Ik sprak met pastor Patrick die zelf als klein jongetje alleen op straat terecht kwam. Het was een keihard leven waarbij hij letterlijk moest vechten om in leven te blijven. Na een jaar lukte het hem om te worden ingeschreven bij een Compassionproject. Hij werd gesponsord en is later gaan studeren. Op de universiteit ontmoette hij zijn huidige vrouw, die ook gesponsord is geweest. Nu werkt hij voor Compassion als Partnership Facilitator. Daarnaast runnen hij en zijn vrouw een klein landbouwbedrijfje en zijn ze een kerk gestart in het dorp waar ze wonen. Hij heeft een stukje grond kunnen kopen waar hij met de gemeenschap een school op wil bouwen. Zo wil hij uit dankbaarheid iets terug doen voor de gemeenschap. Hij en zijn vrouw zijn inmiddels zelf sponsor geworden!
Tijdens de devotion van dinsdagavond vertelde Jesse over zijn eerdere bezoek aan de bron van de rivier de Nijl. Hij vergeleek de onuitputtelijke stroom water uit deze bron met de vrijgevigheid van de Vader. Laat je rijkdom, ambities en talenten onder de autoriteit van de Vader komen in plaats van er zelf baas over te zijn. Verleg je bron naar God en leef uit de stem van de Vader. Een krachtige boodschap met een appèl om je hand steeds opnieuw naar Hem uit te strekken.
Vandaag bezochten we kinderen die we zelf hebben gesponsord. Een feestelijke dag met veel blijde gezichten. Toen ik de dankbaarheid in de ogen van ons sponsorkind Flavia en haar moeder Eveline zag wist ik het zeker: het is het hart van de Vader, de bron van alle leven, dat ook hier in Uganda hoop en verlichting brengt!
