Dag 8-10: Elke grote dag begint vroeg!
Waar beginnen we met schrijven wat we de afgelopen dagen hebben meegemaakt?
De wekker stond vroeg, héél vroeg. Waarschijnlijk konden
velen van ons alsnog niet slapen want….de Muskathlon ging bijna beginnen! In
verschillende groepen reden we naar het project om daar te starten met onze
sportieve uitdaging. De kriebels in onze buik rommelden erop los (bij sommige
nog best letterlijk…
In 3, 2, 1….LETS GO Muskathleten! Daar gingen ze!!
Wat waren de uren die volgde bijzonder, voor zowel de lopers als alle crew en vrijwilligers langs de waterposten. Bij start/finish (waar ook een waterpost zat) was het een komen en gaan van fietsers, wandelaars en renners. Een geweldig feest vol muziek, gebed en aanmoediging.
Een aantal woorden van de Muskathleten zelf over deze dag:
“Zwaar, maar één van de mooiste ervaringen ooit”
“God was bij me toen ik het zó zwaar had”
“Ik rende voor het kind dat ik ondersteun en haar gezin, voor een betere toekomst”
“Ik heb vandaag geleerd dat Jezus mij draagt. Toen ik het zwaar had stuurde hij een scooterrijder die een heel stuk bij me bleef. Dat heeft me erdoor heen geholpen”
"Ik ben doodsbang voor honden en zat er op een gegeven moment door. Toen bad ik tot God en kwam er een hond een stukje voor me lopen die zo hard blafte dat alle andere honden weg gingen. Hoe bizar!"
“Ik zag altijd beelden van de Muskathlon op social media. Maar nu weet ik pas écht wat deze reis en deze sportdag is. Het is zoveel gaver dan ik had kunnen bedenken”
Voor de verdere details over deze prachtige sportdag verwijzen wij je graag door naar onze liveblog. En naar de verhalen van de deelnemers zelf natuurlijk!
We kwamen aan het einde van de ochtend heel moe maar heel voldaan terug bij het hotel. Zo dankbaar dat iedereen veilig terug is gekomen. Het nagenieten zal nog heel lang duren.
We hebbend de middag kunnen bijslapen, zwemmen, relaxen. In de avond hadden we een moment van terugblikken op de dag en konden we ook onze Filipijnse Compassion-staf in het zonnetje zetten. Wat hebben zij de hele week uitzonderlijk goed werk geleverd. Ze hebben overal aan gedacht en waren tot grote steun, zowel praktisch als geestelijk. Een staande ovatie was dus wel op zijn plaats.
Na een diepe slaap is de laatste dag aangebroken. We zijn teruggereisd naar Cebu City en hebben geluncht in het hotel waar we onze reis ook begonnen zijn. Een ander hoogtepunt van deze week: mochten luisteren naar getuigenissen van deelnemers. Na de oproep van Jesse voor het delen van je verhaal hebben velen van ons mogen vertellen over hoe God hen aangeraakt heeft. En God heeft zulk mooi werk gedaan…Hij sprak tot ons door de sportdag heen, door een mede-deelnemer, door een kind of tiener, door een gesprek, een lied, de natuur. Wauw, wat zijn we vol van Zijn goedheid voor ons…
Op het moment van schrijven zijn we begonnen met de terugreis richting Schiphol. We zijn verdrietig om dit prachtige land te verlaten maar we kijken ook uit om al onze ervaringen te delen met onze geliefden.
We gaan nooit vergeten wat we meegemaakt hebben.
Dank voor jullie gebed en medeleven! We voelden ons gedragen en het heeft ons heel goed gedaan.
