De Muskathlon is voor mij een dubbele uitdaging. Hardlopen was nooit vanzelfsprekend; ik heb niet altijd liefde of plezier ervaren in sport. Daarom vraagt het doorzetten, discipline en moed. Maar juist dat maakt het waardevol: ik kies ervoor om mijn grenzen te verleggen voor een groter doel. Wat mij het diepst raakt, is dat mijn drie kinderen in vrijheid mogen opgroeien. Ze zijn veilig, geliefd en beschermd. Maar in de Filipijnen worden kinderen, soms zelfs baby’s van slechts een paar maanden oud, verkocht, misbruikt en online verhandeld door mensen die ze zouden moeten beschermen. Ouders, familieleden en buren. Het kwaad komt via een camera de huiskamers binnen. Kinderen worden live misbruikt, terwijl mensen over de hele wereld toekijken. In 2022 werd één op de honderd kinderen in de Filipijnen online seksueel misbruikt. Dat zijn een half miljoen levens die gebroken worden, vaak door de handen van degenen die hen juist veiligheid zouden moeten bieden. Deze realiteit snijdt dwars door mijn hart. Ik kan en wil niet wegkijken. Daarom loop ik. Voor hen. Voor de kinderen die geen stem hebben, geen veiligheid kennen en geen vrijheid ervaren. Mijn halve marathon is geen sportprestatie op zichzelf, maar een bewuste keuze om mij in te zetten voor gerechtigheid, voor herstel en voor hoop. De Bijbel roept ons op: “Spreek voor hen die weerloos zijn, bescherm het recht van de armen en behoeftigen.” (Spreuken 31:8-9). Daarom kom ik in beweging. Voor vrijheid. Voor recht. Voor de kinderen van de Filipijnen. Voor een wereld waarin elk kind mag leven zoals mijn kinderen mogen leven: veilig, geliefd en vrij.